Tumpang

Semalam ada berlaku satu situasi yang pada gua agak aneh. Jam pada waktu tu lebih kurang dalam pukul 6.30 petang, gua baru pulang dari kerja. Gua sedang melalui satu flyover ni menaiki motosikal kapcai gua. Turun je dari flyover tu ada traffic light, lampu merah jadi gua pun berhenti. Tiba tiba datang sorang lelaki india dari belakang bawak helmet, tapi jalan kaki. Gua dah mula rasa pelik, kat jalan besar, lagi lagi flyover, tiba tiba ada orang jalan kaki bawak helmet? Lagi bertambah pelik bila tadi masa gua lalu gua tengok takda siapa pun kat situ. Gua dah syak ada sesuatu yang tak kena. India tu tak lah tua sangat, dalam lingkungan 40an. Dan ini dialog yang diperkatakan beliau:

"Macha, boleh kasi tumpang saya ah?"

"Err you nak pergi mana?"

"Situ depan saja. Boleh ah?" sambil tunjuk tempat yang beliau nak pergi. Mengikut google map, jaraknya ada lah lebih kurang dalam 200 meter, yang mana mengambil masa 29 saat untuk sampai kalau menaiki kenderaan. Kalau engkorang nak tau, jaraknya tu sama macam dari rumah gua nak ke padang segitiga kat rumah gua tu. Dekat je kan? Kalau taknak tau sukahati engkorang lah.

Gua rasa tak sedap hati. Hairan. Beliau ni datang dari mana? Apa masalah beliau sebenarnya? Tengok orangnya nampak normal. Tak mabuk, takda cacat cela, jalan pun secara normal. Sudahlah jalan kaki bawak helmet, lepas tu mintak tumpang cuma 200 meter. Lalu gua mempersoalkan ke beliau,

"You dari mana? Dekat saja kenapa tak terus jalan kaki?"

"Takda, saya mau pergi situ depan saja. Kasi tolong lah macha. Boleh?" kata beliau tak menjawab soalan. Macam ada sesuatu yang buat beliau nak jugak tumpang gua.

Gua pun dengan rasa terpinga pinga, tapi sebab malas nak banyak soal lalu gua tumpangkan juga dan cuba berfikir positif, harap harap beliau takda niat jahat.

"OK naiklah", kata gua sambil senyum dan cuba untuk elak dari timbul rasa tak ikhlas. Lepas je beliau naik, lampu tukar hijau. Gua jalan. Beliau pun cuba berbual,

"Baru balik kerja ah? Kerja Northport sana ka?"

"A'ah baru balik. Taklah saya kerja Bandar Sultan Sulaiman sana."

"Oh. Bukan apa, tadi saya dengan kawan. Dia gila lah, tadi dia pergi sana" kata beliau sambil menunjuk kearah kiri. Gua tak paham, beliau pun cerita macam nak sorok sesuatu, jadi gua malas layan. Gua "oh"kan aje. Lepas tu gua pun turunkan beliau kat tempat yang beliau minta tadi.

"Wokeh terima kasih macha" ujar beliau sambil jalan ke lorong belakang blok kedai. Gua pun terus balik tanpa menoleh sambil berasa lega sebab takda pape perkara tak diingini berlaku.

Tapi gua sampai ke hari ni masih terfikir, kenapa benda yang menghairankan cenggini jadi kat gua. Adakah beliau sebenarnya malaikat yang cuba menguji keikhlasan hati gua sama ada gua nak ke tidak tolong orang walaupun sekecil kecil perkara, atau beliau sebenarnya baru lepas buat jenayah lepas tu nak larikan diri maka beliau tumpang orang? Gua tak ada jawapan. Apapun, everything happens for a reason. And whatever the reason is, it must've been a good one for me.